Mystieke muzikale wereldreis met Henk van Glabbeek

Na zijn middelbare schoolperiode, raakte Henk van Glabbeek zodanig geïnteresseerd in de Indiase cultuur dat hij enige tijd en meerdere bezoekjes later voor zeven jaar toetrad als monnik bij de Hare Krishna-beweging. Hier legde hij de verdere basis voor zijn muzikale ontwikkeling waarin hij ons vandaag mee nam op een mystieke en muzikale wereldreis. Een veelzijdig muzikant die zowel uit snaar-, blaas-, als toetsinstrumenten de specifieke klanken liet horen, waarbij eerder opgenomen begeleidende composities samen met het solerende instrument ons helemaal in de juiste sfeer brachten.

Eerst hoorden wij de klanken van een 18de eeuws reismodel van een harmonium dat door de missionarissen in Azië is geïntroduceerd. Het instrument is geschikt voor emotionele liederen. Met de ene hand wordt een continue stroom lucht naar binnen geperst, terwijl met de andere hand de toetsen worden bespeeld.

Daarna kwam de Bansuri ten tonele: een Indiase dwarsfluit gemaakt van bamboe. De emoties die passen bij dát deel van de dag werden hiermee muzikaal geuit. Vervolgens kwam het eerste snaarinstrument aan de beurt. Het is de Sitar die rond 1500 vC nog Veena heette. Daarbij is een pompoen de klankkast van het instrument waarbij onder de te bespelen snaren ook nog andere series snaren zitten die bij een aanraking resonerende klanken voortbrengen.

Uit China bespeelde Henk een reismodel van de Guzheng harp. Deze had hij cadeau gekregen van een Chinese studente die op het ROC onderwijs had gevolgd. De oorspronkelijke versie die uitgroeide tot een instrument van 2 meter lengte, stamt uit de periode van 500 vC. De klanken die eruit komen, zouden je de indruk moeten geven van kabbelende rivieren uit de bergen en / of bewegingen van vlinders.

Uit Japan hoorden we daarna de klanken van de Schakuhachi fluit die veel wordt gebruikt in de Zenboeddhisme. De bamboefluit is 45,5 cm lang wat overeenkomt met de lengte van een onderarm. De Indianen uit Noord-Amerika hebben vanuit de natuur een Native Lakota Flute ontwikkeld die mogelijk al 60.000 jaar in gebruik zou zijn. Het verhaal gaat dat de termieten die zich in de takken bevonden door gaatjes pikkende spechten werden verorberd. Hierdoor kreeg de wind vrij spel op de ontstane openingen en waaide er een muzikaal intermezzo over het land.

Terug naar een snaarinstrument uit Perzië, nl. de Persische Tar. Dit is gemaakt van moerbeihout, kameelharen voor de snaren en een schapenblaas voor de resonantie met de klankkast. De Setar stamt al uit de pré-Islamitische periode. Letterlijk betekent Setar ‘drie snaren’, maar in de 18de eeuw is er een vierde aan toegevoegd. Het laatste snaarinstrument is de ‘Shurangiz’ (zij die hartstocht brengt) dat kleiner is dan de Tar, groter is dan de Setar en net als de Tar een stuk huid op de klankkast heeft.

Op de foto zien we achter het Harmonium van links naar rechts de Persische Tar, de Setar en tenslotte de Shurangiz.

Henk sloot zijn indrukwekkende wereldreis af met het bespelen van een herdersfluit uit Armenië, nl de Duduk die net als bijv. de fagot en de hobo een dubbel riet heeft waartussen de resonantie plaatsvindt. Het spel werd afgewisseld met een gezongen mantra waarbij de boodschap was dat het leven gevuld mag worden met het licht van liefde en wijsheid.

De veelzijdigheid van Henk zijn muzikaliteit bracht een bewonderende en inlevende sfeer over de luisteraars. Toetsen, fluiten gehanteerd met allerlei verschillende mondstanden en vele snaarinstrumenten kwamen in volle glorie tot leven.

Er werd genoten.

Geen reactie's

Sorry, het is niet mogelijk om te reageren.